Weggewaaid

We hebben de nacht doorgebracht op een camping in Hvammstangl, waar het enorm waait. Gisteren, toen we in het Noorden aankwamen, viel het al op dat het in die streek erg winderig is en we werden aangetrokken door de vermelding “beschutte plaatsen” in het boekje. Helaas bestond deze beschutting uit niet meer dan een paar miezerige struikjes die ten opzichte van de wind ook nog eens aan de verkeerde kant van het terrein stonden. Na een lange nacht in een klapperende en schuddende tent hebben we de spullen opgepakt en zijn we verkast naar een camping voorbij Akureyi. Ook hier enorm veel wind, maar iets meer beschutting.

Onderweg hebben we het piepkleine kerkje Vidimýrarkirkja bezichtigd, dat in 1318 in dit ogenschijnlijk van God verlaten oord werd gesticht. Het huidige kerkgebouwtje dateert van 1834, maar staat nog steeds op dezelfde plaats als het origineel. Het is van een indrukwekkende schoonheid, misschien wel door zijn eenvoud: een deels houten gebouwtje, met zijwanden van turf en het dak bedekt met graszoden. Die bouwwijze isoleert prima, want binnen merk je niets van de storm buiten.

Akureyi is de grootste stad van het Noorden en, hoewel het op onze schaal niet meer dan een flink dorp is, heeft het alle voorzieningen van een moderne stad. Er liggen zelfs cruiseschepen in de haven. Vele passagiers maken van hieruit dagtochten met bussen naar de watervallen, het Myvatn-gebied of gaan een walvissentocht maken vanuit Husavik.

In het dorpje Hrafnagil, even ten zuiden van Akureyi, merken we een bijzonder ritueel op: vrijwel alle brievenbussen langs de weg zijn versierd, de ene nog origineler dan de ander. Waarschijnlijk gaat het hier om een soort wedstrijd wie de mooiste brievenbus heeft.

Bij iedere reis die we maken nemen we iets mee voor de kerstboom en daarom konden we een bezoek aan de Christmas Shop niet overslaan. IJsland heeft een paar erg leuke, eigen gebruiken, die ook wel wat lijken op ons Sinterklaasfeest. De Yuletide lads, zoals men die hier kent, hebben wel iets weg van onze Zwarte Pieten.

Yuletide lads

Deze IJslandse kerstjongens horen bij een oud volksgeloof en zijn de zoons van Grýlla en haar man Leppalúdi. Grýlla is constant op jacht naar kinderen die zich slecht gedragen en rond kersttijd vangt zij ze om ze in haar tas te stoppen. Leppalúdi is lui en komt zijn huis niet uit. Dertien dagen voor kerst komen de Yuletide jongens één voor één van de berg af waar ze wonen. Ze gaan ook één voor één weer terug: de laatste vertrekt op 6 januari. De jongens zijn een soort mix van reuzen en trollen en halen vervelende dingen uit, variërend van het vee op stang jagen tot het stelen van eten. Aan de namen van de jongens kun je zien welke streken ze hebben, zoals de Schapenschrikker, de Kwarkvreter, de Venstergluurder of de Deurenknaller.

Kinderen mogen met de Kerst hun schoen zetten en zoals bij ons een zakje zout in de schoen de traktatie voor stoute kinderen was, krijgen IJslandse kinderen, die zich niet goed gedragen, een aardappel in hun schoen.